همه انتظارات من!

ممنون از خانوم حلزون که منو  دعوت کرد به این بازی(داریم میریم پیشواز شب یلدا دیگه بابا!!)

چند تا از مهمترین انتظاراتی که قبل از ازدواج دوست داشین همسر تون رعایت کنه روبگین و اینکه آیا همسر تون اون خصوصیات رو داره یا نه؟

من از همه بچه ها میخوام  از طرف من بیان  تو این بازی و خبرم کنن که نوشتن یا کی خواهند نوشت!!!!!

پیش نوشت:من مجرد که بودم یه لیست داشتم که هفت هشت تایی میشد و اولویت هام رو نوشته بودم توش و معیارهام رو برا همسر آینده ام.خیلی ها اومدن و رفتن و من هی این لیست رو عوض کردم و بالا پایینش کردم و وقتی که فهمیدم باروحیه ای که من دارم چه توقعاتی اساسیه و کدوما سوسول بازین و بهتره روشون خیلی فکر نکنم یا برآورده کردنشون از طرف خودم  هم برام سخت بود به یه لیست نهایی رسیدم و اونوقت  گذاشتمش کنار.ولی تصور کلی که از همسرم داشتم حتی رنگ چشم و پوست و مو و... رو برا خودم تجسم کرده بودم و خداییش معقول و دست یافتنی هم بود.و همون شد که من همیشه منتظرش بودم.من اینو شانس نمیذارم بلکه میگم بکار گرفتن نیروهای طبیعت و کائنات برای رسیدن به تجسم واقعی که از چیزی دارین و حالا این صمیم و اینم انتظاراتش:

1- سیگاری نباشه : به قدری برام مهم بود و هست که حد و حساب نداره.حاضرم بمیرم ولی بوی دهن آدم سیگاری رو تحمل نکنم.الانم وقتی میخوام باباییم رو بوس کنم ابروهام ناخودآگاه کشیده میشن طرف همدیگه!!!!!25 سال تو خونه ای بودم که چپق و سیگار و پیپ دود میشد ولی عادت نکردم که نکردم!!!خوشبختانه علی هم متنفره از بوش و خودش.

2-باهام راست و حسینی باشه و رو راست: خیلی بدم میومد من لری باشم و حرف راست رو حتی به قیمت متضرر شدن خودم بزنم ولی طرفم بندری بیاد تو حرفاش!!!!البته الان متوجه شدم که این توقع سخته و نیاز به صبر ایوب در شنیدن حقیقت داره.گاهی آدم خوشش میاد سر خودشم گول بماله و همش از بعضی چیزا فرار کنه که خب یا این رو باید بخواد و دروغ بشنوه یا مثل من تحملش  به بالا و در کنارش آرامش و لذتش رو هم بزنه تو رگ!!!

3-هماهنگی...هماهنگی ...هماهنگی......: آهای اونایی که مجردین:باور کنین هیچ چیز به پای  واجب الوجوب بودن هماهنگ کردن امورات با خانم خونه نمیرسه.مثلا خیلی لذت میبرم علی حتی برا دعوت کردن مامان خودم هم اول با من هماهنگ میکنه و منم اگه یه توک پایی هم جایی دعوت باشیم   میگم اجازه بدین با همسرم تماس بگیرم و هماهنگ کنم باهاش.خیلی حال میده وقتی تو همه چیز نظر شما هم موثر باشه .من خودم تو خونه ای بزرگ شدم که به شدت به این کلمه در عمل پایبند بودن (به جز مامان جان که بابا رو سر این قضیه همش دق میده بنده خدا!!).من هیچ وقت همین الانش هم ساعت 7 شب زنگ نمیزنم که مامان ما داریم میاییم خونتون.چون به سرعت میره و شام روبراه میکنه و خوشم نمیاد کسی رو تو کار عجله ای بندازم.و همسر جونم هم خیلی مقیده.

4- شوهرم سیاست داشته باشه وخونواده فهمیده ای باشن و بتونم نشونشون بدم پسرشون و خودشون رو دوست دارم. که خوشبختانه بیشتر از انتظار من هم برآورده شد.علی هیچ وقت به کارا و روابط من و مامانش اینا کاری نداره و حتی یه بار هم نشده تو چیزی یا دلخوری دخالت کنه که الحمدلله تا حالا هم پیش نیومده یا بی اهمیت بوده برام.بازم میگم داشتن یه شوهر سیاست مدار  که هوای خونواده خودش و خونواده  همسرش و مهم تر از همه خود همسرش(اونی که داره باهاش شب و روز سر میکنه )رو با هم داشته باشه و بذاره مشکلی اگه هست توسط خودشون حل بشه نعمتیه که ممکنه نصیب هر کسی نشه که ایشالله بشه!!

5-احساسات و علاقه اش رو به من  نشون بده و بذاره منم بفهمم چقدر دوسم داره و چقدر براش مهم هستم. خب من اعتراف میکنم که تو حرف زدن خیلی بیشتر از همسرم این رو انجام میدم و توقع زیادی هم هست که هر لحظه اتنظار داشته باشم  شوهرم بگه دوستت دارم..دوستت دارم... ولی خدایی خیلی وقتا هم سریش میشم که علی یالا بگو چقدر دوسم داری؟ (یا این سوال مسخره و خنده دار که اگه من بمیرم میذاری اون گور به گور شده موهاتو نوازش کنه!!!!؟!!!!!) و جواب علی همیشه اینه: سه تا دوستت دارم: به اندازه این دنیا و اون دنیا و عالم بینش! و من تو کف جواب های از زیر سوال در روی این پسره میمونم.

6-خیلی رفیق باز و اهل ددر نباشه!!(ای حسود!) الهی بمیرم برا علی گلم که به اصرار من با دوستاش میره استخر و مطمئنش کردم که من میتونم روزای تعطیل نصفه روزی بدون اون هم زنده بمونم!!باور کنین ما چون خیلی زود همو ببینیم در روز عصر ها هست و برا همین حتی حاضر نیستیم یه ثانیه اش رو هم از دست بدیم با دور بودن از هم و البته حضور همسرمون رو حس کنسم هم کافیه!چون چسبیدن زیادی به شلوار طرف !!هم لوس بازیه دیگه!اینو که همه میدونیم!

7-اعتماد داشته باشم بهش و اعتماد داشته باشه بهم: نیاز به توضیح این یکی که نیس دیگه قربونتون!

8- ازم حساب کتاب نخواد و بذاره هر جور صلاح میدونم!!!! خرج کنم چه پول حقوق خودم چه اونو.باور کنین من آلرژی میگیرم اگه کسی بپرسه حقوقت رو چکار کردی.کلا دایره خصوصی هام وسیعن و اگه طرف رو نزدیک و معتمد بدونم خودم هر چی صلاح بدونم رو براش توضیح میدم!!!!(چش نخورم یه وقت !!)

پس نوشت!!

خب من مهم هام اینا بود و البته بعضی های دیگه که خب خیلی طولانی میشه.ولی یه چیزایی هم بود که به فکر من نرسیده بود و وقتی تو  رفتارهای علی دیدم و دقت کردم  بعدا فهمیدم چقدر بودنشون مهم و آرامش بخشه:

*- منو مجبور به انجام کار خونه نکنه

*-از دستپختم جلو جمع و تو تنهایی مون تشکر کنه.

*-حسود نباشه

*-جنتلمنانه رفتار کنه و از اینکه بگم آقای فلانی همسرمه خجالت نکشم.

*-بهم هیچ وقت قول الکی نده.باور کنین اگه علی بدونه مثلا قراره هفته دیگه مایه حسابی دستش برسه باز هم نمیگه فلان چیز رو بریم بخریم برات.چون همیشه احتمال میده اونی که منتظره نشه تو کارش(که من بابت زندگی در کشوری که تا 154800255 سال بعدت رو هم مطمئنی و برنامه ریزی داری و یهو و رو هوا تو کارشون نیس!!! به خودم و همگی شما تبریک میگم از همین تریبون!!!!!!) تا مبادا شرمنده قولی که داده بشه.

*موقع صحبت کردن بهم نگاه کنه!!!(آقا اگه من آرزوی عوض کردن چیزی رو در همسرم داشته باشم فقط همینه که به چشمای من موقع سخنرانی کردنم  نگاه کنه و به ملخ های پرواز کننده در هوا!!!که نمیدونم من چرا نمیبینمشون همش نگاه نکنه!!!) خب طفلک عادت نکرده.بابایی من تو خونه وقتی حرف میزن تا سوسک های خونه همسایه بغلی هم باید یه چشمی هم که شده نگاش میکردن و تایید میکردن باسر!!!یرا همین هم ما همه عادت داریم به صورت فرد وقتی حرف میزنه نگاه کنیم و نشون بدیم که حالیمونه چی داره بلغور میکنه و یه اوهوم اهمی هم میکردیم وسطش که پایه ایم!!!!! وحالا تصور کنین علی وقتی بابایی باهاش حرف میزنه چشمش به تلویزیونه و همش میگه درسته!درست!بله!صحیح!!! و من دق میکنم از دستش تو این جور وقتا!!بهش هم گفتم و الان بچم تو ترکه چند وقت!!!!البته اگه مرض نگیره بعدش!!!!!

راستی یه خبر دست اول هم الان رسید!!

اون عروسیه که گفتم کنسل شد!!!!!!به جون خودم تقصیر نرفتن من نبود!!!دوماد یهو دیده که علیرغم تقویم رسمی کشورمان روز عروسیش فاصله  شرعی چهار فرسخی با وفات امام جواد رو رعایت نکرده و برا همین انداختن عید غدیر و کلی هم بابت کنسلی تالار و ارایشگاه و سفره و ....سلفید!!!آخییییییییییییییییییییی!!!