قاب بی نقاب

دیشب  پسرک رو بردیم آتلیه تا  چند تا عکس  شاد و شنگولی و بچه وسط و مامان بابا دور و برش !! و تو بغلش  از خودمون بگیریم..آقای دکتر  پیشنهاد کردند به همه والدین که از  این عکس های  سه نفری و  گرم و  با احساس با بچه تون بگیرید و  بذارید  توی  اتاق  یا  روی در یخچال یا  داخل کیف مهد یا مدرسه ی  بچه تون تا هر وقت ببینه  یادش  بیفته که چقدر  مامان  باباش  دوستش  دارند و چه خونواده گرم و مهربونی  داره ..حتی اگر  همیشه در  اغوشش  نگیرید هم ذهنش  گول میخوره..یعنی  این تصویر  میره جایگزین  حس  ناامنی و تنهایی  بچه (خدایی نکرده اگه داشته باشه ) می شه  .. علی  جون جونی هم بچه رو زد زیر یک بغلش و  مادر  بچه رو هم زد زیر بغل دیگه اش و ما رو برد اتلیه ..البته قبلش با یکی از  دوستام که پسرک  عاشقش  هست هماهنگ کردم بیاد تا  این بچه حداقل  تو مود عکس باشه..شانس زیبا و  خامه ای  ما!! پسرک توی راه خوابید و اونجا که بیدار  شد  تا نیم ساعت اول که تو فاز  نبود و بعد هم شیطونیش  گل کرد و حالا مگه می ایسته عکس  ادمیزادی ازش  بگیریم..!!کلی  من پشت سر  همکار   علی  ایستادم و  ادای  آب ریختن روی  سر  و کله ی  اون رو در  اوردم تا بچه یک ذره خندید ..وقت های  دیگه این نیشش رو باید   دو مشتی  جمع کنی از روی  زمین...بعد  به قول علی  بچه های  دیگه که میان آتلیه  مکان و نورها و  سقف و همه چیز براشون جالب هست و بچه چند ثانیه  اروم و ساکت نگاه میکنه یا  گوش به بازی بودنش  کمتر  میشه ولی  این فسقلی  از  الان که برای خودش دوربین شخصی داره دیگه معلومه که چقدر با محیط مانوس هست و خونه خاله حساب  می کنه اونجا رو... من پشت سر این  دوستمون ایستاده بودم و هی  روی  زمین خودم رو می انداختم و   ادا و صدای  بز و قورقوری د ر  میاوردم و  مثل  زیر نویس  هی  از  این ور  می رفتم اون ور و بر عکس .. دوست خودم که ماتش برده بود از این کارهای من..اون عکاس بنده خدا هم که  نمی دید من پشت سرش دارم چکار می کنم...یک جا چند قطره اب هم ریختم روی  کله اش  و یک جا هم نزدیک بود از پشت بی افتم روش که خدا به فک و صورتش  رحم کرد ...اخه  زمین سر بود خیلی ...علی هم کار  داشت  هی  میرفت می اومد و میخواست پروژه رو به دوستش  واگذار کنه..من هم بهش  غر  میزدم که خودت بگیر ..دستت تند تره ...فلانی  لفتش  میده  و  پسرک تغییر موقعیت میده... عکاس هم ریییییلکس ..اصلا این ارامشش  زبونزد هست ..خب  اینجاها سرعت عمل بیشتر به کار  میاد تا ارامش ...خلاصه سه ساعتی اونجا بودیم و   امیدوارم عکس  مناسب از توش  در بیاد .. راستش  من خیلی روی  عکس های خودم حساسم..یعنی  تا حالا 4 تا عکس  نداشتم که از خودم توی  عکس راضی راضی بشم..انقدر هم غر  می زنم که علی  رغبت نمیکنه از این ادم خوش اخلاق عکس  بگیره..آقا من برام مهمه تو ی عکسام  صورتم زاویه چاقالو  نداشت باشه ...غبغبو  نشده باشم...  دندونام موقع  تبسم مثل  دندون های  براق  اقا گرگه توی فیلم ها  بیرون نیفتاده باشه ..موهام مرتب باشه و  اگه جایی  صاف و درست نیست عکاس بهم بگه خودم درستش کنم  نه اینکه بخواد  بعدا با ادیت درستش کنه...صورتم براق از  عرق یا هر چی  نشده باشه .. رگ دست هام برون نزده باشه ... خنده ام شاد  و واقعی باشه و الکی  نباشه ( خب  این رو عکاس باید بگه به ادم دیگه..خود ادم که نمیبینه خودش رو..) .جایی گوشتی  موشتی  کجی ..نافرمی  دیده نشه .. اصلا ادم باید  جوری باشه که بعدا هر وقت به اون عکسه نگاه میکنه  مو لای  درزش  نره ..بعد سال های سال که از اون عکس  می گذره تو  هنوز خودت رو همون طور بی نقص و زیبا و همه چی تمام تو یذهنت میاری واین برای من خیلی  کاربردی بوده و هست ..    علی هم حوصله اش سر  میره بس که هر شاتی که میزنه م ن بدو بد میرم میگم ببینم چطوری بود؟  و بعد هم هی  ایراد میگیرم که اینجاش ا ونجوری  اونجاش  اینطوری ..یک بار بهم گفت یک خانمه اومده بود  چهار ساعت تمام هر   پزی که اینا بهش  می دادن رو انجام میداده و جیکش هم در  نمیاومده..گفت برم از  اون  یاد بگیرم..منم حرصم در  اومد  گفتم اصلا تو هم میخواستی بری زن لاغر  مردنی مثل اون   بگیری از  اول!!( ربط  دادن گودرز به شقایق  که ید طولانی دارم من در  مواقع بحث!!) طرف هاج و واج موند که این حرف چه ربطی داشت آخه!!

حالا هی نیایید  طرف این عکاس مهربون روبگیرید ها..الان خودمم از دست خودم ناراحت شدم که چرا این بلاها رو سر این مرد میارم من!!

نوشابه خانواده: صمیم جونم..عزیزکم..تو انقدرررررررر  اخلاق های خوب و  خوشگل و کمیاب داری که این ها گم هستند بین اون همه خوبی ... معلومه که به دل نمی گیره...!!!! اصلا غصه نخور  ..درسته فدای اون دل نازکت بشه صمیم ...

دیشب به علی میگم چرا منو اینقدررررررر(مثلا سالی  چند بار منظورم هست ها!!!)   ناراحت می کنی تو؟  حالا از قبلش توی ذهنم هفته پیش رو تجسم میکردم و سر  قبری که مرده اش فرار کرده بود هی  گریه  می کردم..یکهو که اینو بی مقدمه گفتم  طفلک شوهره  موند اینو  نصفه شبی از  کجا در  اوردم من!!!؟ تا یک دقیقه قبلش داشتم میخندیدم باهاش یکهو اینجوری می کنم..گفت ما اون مساله رو حرف زدیم در  موردش و تموم شد ...من که معذرت خواستم و گفتم عصبانی بودم و  منظوری  نداشتم..من باز اون کش رو بیشتر  کشیدم و گفتم نه! آخه  من که این همه مهربونم با تو و پسرک ..من که غذا می پزم برات ..من که کار  می کنم برات..من که (توی دلم: قد قد می کنم برات..!!)  چرا اینطوری  منو خراشششششششششش  میدی!!!؟ ( کلمه اختراعی  نشون دادن ناراحتی زیادم..) .. یعنی نزدیک بود کشه در بره بخوره توی  پک و پوز  خودم... خدا رو شکر  در  نرفت ..یعنی من  اروم ولش کردم ..وگرنه اگه شماها بشینین پای  درد و دل این مرد ..هیمن جور به سر و سینه تون میکوبید و مظلوم علی جان میگید  همش!! ..خب من ابعاد مختلف و متفاوتی دارم..میتونم در  عین زیبایی اخلاق و اسوه و الگوی  نمونه  بودن !!!( پوووووووف )  همزمان  اونقدر حرص در آر بشم که اگر مقتول هم شدم تقصیر خودم باشه باز ..یا در  عین پیشی ملوس  بودن یکهو روی  هاپ هاپی ام بزنه بالا... حالا از  تحلیل شخصیت من بگذریم  و به حرف خودمون برسیم..

دیگه دیگه اینکه  من الان حالم خوبه ..و دلم می خواد برم عصر  برای  خودم نرگس بخرم و بگم اقاهه روبان نباتی بزنه بهش و ببرم خونه بذارم جلوی آینه کنار یخچال ..مگه بغل یخچال آینه نصب  میکنن ملت؟ درسته..سوال خوبی  پرسیدید .ما  الان دو روزه یخچال فریزر  نداریم  و سه روزه مثل آدم غذا نخوردیم ..یعنی من حسرت یک غذای گرم صمیم پز به دلم مونده..به قول پسرک : خدایا مرسی  به ما غذای  خوش موزه دادی ..به همه ی بچه ها هم بده  ..دوستت دارم خدا جون ... منم بگم  خدا جون دعای خیر این بچه رو قطع نکن دیگه!! خب   نصف محتویات یخچال   مرحوم رو چپوندم   تو جا یخی   هووی دیگه اش   که اگه درش رو باز کنم همش  میریزه روی  سر و کله ام..منم هی میرم در  جایخی رو ناز می کنم و  از بیرون با مواد توش حرف میزنم میگم عزیزانم..به زودی  میایید بیرون..دوستتون دارم غذاهای پتنشیالی خوشمزه  .منتظر  همیشگی  شما...صمیم ...  !!

صمیم ام ..عزیز دلم..مهربونم.... و مهربونی  من مثل بارش  خورشید روی  تو هست ..من دوستت دارم همیشه ..هر جور که باشی ..هر کاری که بکنی ..روی من همیشه حساب کن...